Mei Jak dobrze, że nie wypiłam więcej wina, bo całą noc kręciło mi się w głowie. Zasnęłam dopiero grubo po drugiej nad ranem i gdy usłyszałam brzęczenie budzika, byłam gotowa go roztrzaskać w drobny mak. Na szczęście przede mną tylko zajęcia tai chi, a zaraz po obiedzie trochę odetchnę. Gdy po śniadaniu dotarłam do sali
Mei Budzi mnie brzęczenie. Boże! Co to za dźwięk?! Szukam po omacku miejsca, skąd pochodzi. W końcu trafiam na telefon. Otwieram jedno oko i gdy obraz się wyostrza, sprawdzam godzinę. Szósta. Mam jeszcze czas do śniadania. Siadam i przecieram dłonią twarz. Mam nadzieję, że nie mam opuchniętych oczu. Przeciągam się leniwie i wyplątuję z pościeli.
Mei Co ja tutaj właściwie robię? Zadaje sobie to pytanie od momentu wejścia do klubu Realisation. To miejsce z klasą i aż kipi przepychem, ale też gromadzi pewien typ ludzi, za którym nie przepadam. To nie tak, że jestem uprzedzona do bogaczy, po prostu od zawsze mam w sobie wewnętrzny radar i wiem, kogo
